Pas kort geleden besloot ik mij echt te gaan verdiepen in schrijven voor internet. Een autoriteit mag ik me dus nog niet noemen. Of toch? Want ervaring als bezoeker van sites heb ik genoeg. En het is juist de bezoeker waar het om draait, de bezoeker is de autoriteit. Soms heb ik het idee dat de webschrijver/-designer de plank volledig misslaat. Hier mijn vijf grootste ergernissen bij het surfen over het web.
- Website is in tijden niet geüpdatet. Een agenda met activiteiten uit het vorige jaar, in het ergste geval gecombineerd met een grote leegte voor de komende maanden. Mededelingen als ‘In 2016 gaan we ons richten op…’. Als de stekker inmiddels uit je onderneming is gehaald: jammer, maar haal die website dan uit de lucht. Is je onderneming nog levend, ga dan als de wiedeweerga updaten. Niemand zit te wachten op achterhaalde informatie.
- ‘Dit gedeelte van de site is onder constructie’. Een klassieker onder de online afknappers. Ben je nog niet toegekomen aan het maken van een bepaalde pagina voor je site: kan ik me voorstellen, het bouwen van een goede site is een tijdrovend proces. Maar zet de pagina dan niet alvast in de menubalk. Mensen klikken erop, verwachten informatie en worden vervolgens teleurgesteld. Maak mensen niet blij met een dode mus.
- Paginatitel dekt lading niet. Onlangs las ik op een site op de pagina ‘Over ons’ een lange opsomming van de activiteiten van het afgelopen jaar. Leuk, maar geen woord over de mensen achter de site en het betreffende bedrijf. En dat is wel wat een titel als ‘Over ons’ belooft. Zorg dus dat titel en inhoud overeenkomen en verander een van de twee als dat niet het geval is.
- Lange lappen tekst, in veel gevallen overduidelijk gecopy-pastet. De onlinelezer wil korte bondige informatie. De kernboodschap moet meteen aan het begin komen. Plaats je deze in het midden of aan het eind, dan mist de lezer het. Zo zit ons informatieverwerkingssysteem in elkaar. Daarbij: gecopy-paste teksten vormen een stijlbreuk met de overige taal op je site. Dit geeft een slordige, gemakzuchtige indruk aan de bezoeker.
- Het syndroom van Spekman. Een door mij persoonlijk bedachte term, ontleend aan PvdA-prominent Hans Spekman, die uiterlijk vertoon van ondergeschikt belang vindt en zich daarom presenteert in slobberige truien. Sommige ondernemers/organisaties vinden het uiterlijk van hun site niet belangrijk, want ‘het gaat om de boodschap’. Gevolg: een site met oerlelijke kleurcombinaties en lettertypes. Ik tref dit vooral aan op sites van ideologische organisaties, die aan de boodschap hun hele bestaansrecht ontlenen. Bij een bezoek aan dergelijke sites waan ik me vaak weer in – pak ‘m beet’- 2001, het inbeltijdperk, weet u nog? Breng ik dit ter sprake bij de site-eigenaars, dan antwoorden zij dat de bezoeker zich over zijn/haar oppervlakkige oordeel over uiterlijkheden heen moet zetten en ‘naar de inhoud moet kijken’. Helaas, zo zit de mens niet in elkaar. Een site moet ook in zijn uiterlijk uitnodigend zijn, anders haken we af. Schakel hiervoor desnoods een professional in als je hier zelf niet zo’n inzicht in hebt. Ieder zijn ding.
Genoten van dit blog en op zoek naar een goede blogger voor uw eigen site? Neem contact op voor de mogelijkheden.
Leave A Comment