De opdracht krijgen in een stijl te schrijven waaraan je een hekel hebt en waarvan je weet: hierop haken mensen af. Een hongerloontje krijgen voor een opdracht, of zelfs helemaal niets. Een tijdrovende proeftekst schrijven in de wetenschap dat er veel proefschrijvende concurrenten zijn. Doe het gewoon niet. Klaar uit. Als je plezier in je werk wilt blijven houden, mijd dan dingen waar je niet achter staat, of waarmee je jezelf tekort doet.
Ik ben nog niet zo heel lang bezig, maar dat het niet werkt als ik opdrachten aanneem waar ik niet happy van word, is een les die ik nu al geleerd heb. En ik weet zeker dat ik er beter nu achter kan komen dan straks na jaren ploeteren.
De chirurg die een tumor inbrengt
Onlangs werd ik gevraagd voor een serie blogs. Aanvankelijk was ik enthousiast. Maar naarmate mij duidelijker werd wat van mij verwacht werd, verliepen de onderhandelingen stroever om uiteindelijk te stranden.
Ik moest lange epistels schrijven in stroperige managementtaal (denk aan woorden als ‘stakeholder’). De stijl waarin de blogs op de site stonden, moest ik in feite voortzetten. Ik moest de opdrachtgever vooral ontlasten in tijd, want zo’n blog schrijven kost wat uren. Op mijn capaciteiten als schrijver deden ze eigenlijk geen beroep.
Mijn pleidooi voor toegankelijker taal vond geen ingang. Punt is: ik ben juist tekstschrijver geworden om hiertegen te strijden. Ik zou verraad plegen aan mijn idealen. Alsof een chirurg een tumor moet inbrengen in zijn patiënt in plaats van deze te verwijderen.
Het had me een lieve duit opgeleverd, maar ik ben uiteindelijk toch blij dat het niet door is gegaan. Ik was er doodongelukkig van geworden.
Schoonmakersloon
Ik zie regelmatig dat collega’s zich storten op onderbetaalde opdrachten. Voor €30 per uur of nog lager doen ze het al. Wat ze er zelf aan overhouden, is het uurloon van een schoonmaker. Maar ze doen het toch, als ‘investering’.
Als je het mij vraagt, gaan ze uit van een naïef mensbeeld: als ik nu mijn diensten goedkoop lever, mag ik straks wat meer vragen. Wat ze zich niet realiseren: goedkoop of gratis diensten leveren leidt alleen maar tot de verwachting van nog meer goedkoop en gratis. Geef één vinger… En daarnaast: je verpest de markt op deze manier. Je bent meer waard, vraag dat ook.
Proefbrood bij de bakker
Proefopdrachten, ook zoiets. Eén keer waagde ik mij eraan en nooit meer. Het is wellicht een cliché maar wel een cliché dat de spijker op de kop slaat: bij de bakker haal je ook geen proefbrood. Verwijs mensen naar je portfolio als ze een proeftekst willen. Stop geen uren energie in iets wat niets oplevert.
Misschien is het voor mij makkelijk praten. Ik heb naast mijn schrijverswerk ook nog inkomsten uit loondienst, dus een opdracht afslaan raakt mij niet heel hard in mijn portemonnee. Ben je volledig afhankelijk van je werk als zelfstandige, dan kan het aannemen van opdrachten die je niet aanstaan of die slecht betalen weleens onvermijdelijk zijn. De schoorsteen moet toch roken.
Maar zorg dan in ieder geval dat het niet structureel wordt. Het voortdurend doen van opdrachten die je niet leuk vindt, sloopt je werkplezier en dat breekt je vroeg of laat op. En vergeet niet: je bent een goede prijs waard, zelfs als je net begonnen bent.
Genoten van dit blog en op zoek naar een blogger voor je eigen site? Of zoek je om wat voor reden dan ook een schrijver met kennis van en hart voor de zorg?
Leave A Comment